Akif'im (Mehmet Akif Uzuner Anısına)

Sensizliği anlatmak istedim satır,satır
Kelimeler tükendi. kalemim düşman oldu bana.
Kağıtlar çelik bir levha,ellerimde pranga,
Bırakmadılar Akif'im sensizliği anlatmaya.

Gözlerim görmez oldu karardı tüm dünyam
Beynimse boş bir çanağa benzedi Akif'im
Kulaklarım sensizliğe tıkandı,sensizliğe
Bırakmadılar Akif'im sensizliği anlatmaya.

Kirpiklerim birer ok oldu saplandı ellerime
Gözyaşlarım gülle gibi düşüverdiler önüme
Bir kan gölü haline çevirdiler masamı.
Bırakmadılar Akif'im sensizliği anlatmaya

Vaz geçtim sensizlikten, yenik düştüm Akif'im
Kalemim dost oldu bana, çelik levha eridi.
Belleğim seninle, sen' le dopdolu şimdi
Anladım, ağladım sensizlik haram bize Akif'im

Gözyaşlarım pınar oldu billur, billur çağladı
Pranga çözüldü, şiir oldu her bir halka
Kirpiklerim bir kez daha değdi birbirine
Anladım... ağladım sensizlik haram bize Akif'im


06.01.1987
Çetin Özmen