Akil

Bir gün kimsesiz kalmış akıl
Etrafı boş kafalar boş
Düz yolu kapamış
Eğri haramiler

Bilenler kayıp
Unutulmuş fikrin asaleti
Düşünceler hapsedilmiş
Beyinler zindan karası
Kırık dökük idrak merdivenleri
Tamiri imkânsız idealler
Küs kalabalıklara
Ne duyan var ne gören

Çekip gitmiş prensipler
Kullanım dışı irade
Zekâ atıl
Dil öyle alışmış ki yalana
Karar makanizması körelmiş
Tutuksuz yargılanıyor karakter
Suçu belli değil
Kimliği silinmiş yoklama defterinden
Ruh azapta yalnız çaresiz
Oysa asırlardır yoldaşıydı kalp ve akıl
Ne güzel bir üçlüydüler

Şimdi solgun bir silüet istikbal
Nefes almaktan ibaret
Yaşam sandıkları bu hal
İnsana dair her şey
Akılsız başlara sürüldüler...

Gülcenaz