Akıl Tutulması

Yine düşünceler sardı dört bir yanı
Aklımın aydınlığına zifir çalıyor gece
Karanlığa durup bir mum yakmışım
Zihnimde büyüdükçe büyüyen gölgeler


Aklımın duvarında karışan, siluetler
Gözüm seçemiyor nerede aslım nerede gölgem
Aydınlıkta karanlığa bir yol tutmuşum
İkisinin arasına nifak sokan sanki ben olmuşum


Yalnızlığın ürpertisi gelir bir anda
Çocuk kesilirim oturup mazide kendimi ararım
Geçen zaman mıdır yoksa bir ömür müdür bilinmez
Çok küçük bir acı! Kalan ömrü geçirmez...


Cevabını bulmaya çalıştığım, ikilemler
Kısır döngüye girmiş sorularını bekler
Zamana yenik düştü, silinmeye yüz tutan izler
Ezelden buyana dost olan iki düşmanmış meğer


Daldığın derinlerde kendini ararsan eğer
Senden eser yok bırak düşünme yeter!
Bırak! Götürdüğün yerde, kendisi arayan sever
Kendini ararken sende hayat bulmaya değer...