Akıl Ve Kalbin Aşkla İmtihanı

?'Acılarım ve hasretim;
Tetiği çekilmiş bir silahın ellerimde bıraktığı barut kokusu kadar keskin.''

Gözlerin gözlerime değdiği gün,
Aklımı kör bir kuyunun karanlık mahzenine bırakmıştım.
Şarap yıllanınca, aşk hasretle demlenirmiş sonradan öğrendim.
Ufkuna dalıp mutlu bir yarını hayal ederken
Sende kaldığım dünlerin acısına yenildim.

Biliyordum;
İlk gün yüzüme astığın menekşe kokulu tebessüm,
Yerini kan kokan gözyaşlarına terk edecekti.
Umudumun yeşeren siması,
Karamsar bir hayatın yorgun çizgileriyle süslenecekti.
Bir doğmanın karşılığı bir ölüm diye bilirdim
Hasretinin; bin ölüm doğuracağını gittiğin gün öğrendim.

Sen gittin ya...
Talan edilmiş bir şehrin tozlu havasını solumak düştü payıma.
Enkazında kızıl bir sevda aradım..bulamadım.
Aklımı attığım kör kuyunun karanlık mahzeni de yıkılmıştı.
Yitirdiğim aklıma mı yanayım,
Sende kalan kalbime mi ağlayayım?

Şimdi
Bir çift, çamuruna bulanmış el taşıyorum yanımda
Saçlarımda sonbaharlar biriktiriyorum yazlara hasret
Umudumu yitireli çok oldu sayamadım
Şehirde hüzün var
Gökyüzü mavisine küskün
Güneş değmez avuçlarımın üşüyen yanlarına
Ay geceden utanır.

Çevremi sarmalayan beşer-i mahlukat
Beni umuduyla yaşayan bir kul sanır
Aklım kör kuyuda, kalbim sende kaldı
Bilmem bu sevdayla nasıl yaşanır.