Akıp Giden Gençliğim

yağmalanmış ömrümün yasındayım
kaç mevsim eskitmişim kimbilir
sevgi mızrağının ucunu kalbime çevir
çevir ki
yaralı ve yamalıı yüzümün öbür yanını gör
hala bunu görememişsen
ya budalasın,ya da kör

şahidim hüzün barındıran hazan
vuslatlara gebe kaldıkça,üveyleşiyor sevgiye analığım
kaşlarımdaki kudret kalemini sildi
senin insafız babalığın
elvan çiçeklerimi topladın saçlarımdan
oysa küllerine sarıldıkça yeniden tutuşacaktım
seni vagon vagon ıssız istasyonlara taşıyan
kaçak treni durduracaktım
şimdi sıtmadan donuyorum,bu karanlık tünelde
kafamı çıkarmak istedikçe,
bedenimi raylar eziyor
seni hatırlamak istedikçe,
anılar balyoz gibi ruhumu eziyor
şimdi tarih muamma
hangi tarihteyim
aylardan ne
günlerden ne
beni böyle kahpe zamana karşı hoyratça savuran
suçlu kim
anladım bu gecede bekleyiş boşuna
çekilmeliyim artık,kurt kemiren
şu gıcırdayan penceremden
miladı dolmuş sevdamın
çıkyorum incilerek aşkın koynundan
nefret ediyorum,böyle gecelerden
ve düşüyorum yaprak yaprak
şu insafsız,gençliğimin takviminden