Akıp Gidiyor

Beklenmeyen çizgide, abartısız incelik,
Hayatın güzelliklerinden biridir sesi,
Buğulu akşamlar da konuştuğu an,
Omuzlarındaki saçlara değer nefesi…

Kulağa böyle havalı gelmiyor, diğerleri,
Hipnotize edici gücü nereden aldın sen,
Ses gülümsüyor, güneş gibi dokunuyor,
Ruhumun sıcak öpücüğü o, bir bilsen…

Yüz milyon melek şarkı söylüyorken,
Sesinin ahengini, bak tutturamıyor,
O benim meleğimin, farklı ritmi var,
Başka bir şey, tutkumu durduramıyor…

Önemsiz olmaktan çıkan bir bütündür,
Bir müzik, tamamen haz-keyif almışım,
Herkesin sahip olamadığına sahip biri,
Tüm sıradanlığa sırtımı dönüp kalmışım…

Sanki mutluluğu yakalamak gibi bir şey,
Gökyüzüne bakıp bakıp göremediğim,
Tarifi imkansız o ezgi hoşuma gidiyor,
Taşlara kazılmış çivi yazısı, silemediğim…

Patlaması olan her şey, bir fısıltı gibidir,
Duyanlar yanar, duyamayanlar ne anlar,
Bende kendi halinde, bir garip insandım,
Henüz o sesiyle tanışmadığım zamanlar…

Neyin hayalini kuruyorum bir bilseniz,
Kalbindeki perde açılsa, kalksa pişmanlık,
Düşünün, bilinç altım la hep ona bağlıyım,
Acısı çok ama, duymam kin - düşmanlık…

Yarım kalmış, bitirilmemiş aşkın hikayesi,
Ruhumu üzdüm, ağlattım, aşk yakıp gidiyor,
Biliyorum, iki yüz - üç yüz yıl beklemeliyim,
Ne zaman böyle büyüdü aşkı, akıp gidiyor…



(Kemal Yenice)