Aklım İsyanın Meydan Yeri

Ilık bir sarhoşluk getirdi rüzgar
sahilim de kanatlanmamış martılar
henüz taşlanmamış yürekler var.




Bir sabah ve bir akşam üstü
omuzlarıma çöktü gençlik türküleri
ben bir çocuk olsaydım eğer
taş atardım martılara
koşardım sahilim de kızıl bir yaz akşamına
öyle ya çocuk olmadım hiç
iklimi yırtılmış bir avareyim
sureti yüreğinde gizli bir cümleyim.




Bugün hüzün resim çiziyor
anlatılmaz bir isyanın
meydan yeri aklım
cebimde söylenmemiş cümleler
gözlerimde, korktuğum karanlıkların sığındığı aydınlık
ellerimde aynı adresten harf idamları
bir ressam çizemez belki bunları
ama hüzün çiziyor
aklımın almadığı her şeyle kavgamın adı sen olunca
hüzün çiziyor !




İçimde ölüme yüz tutmuş sessizlik var
susmasın istiyorum içimde ki sonsuz heceler
söylediğim her söz yazılsın istiyorum kadere sonsuz kere
hayata arkamı dönüp sessizce ağlıyorken
tutsun istiyorum ellerimden
çeksin kurtarsın beni bu karanlık zindanlardan
merhameti şiar etmiş bir kap değilim
bitmez tükenmez bir faziletim ne de sabrım var
ben yaşadıkça yazıyor kaderim.




En kalabalık yalnızlık benim galiba
yaşanması en zor kuytulara düşüyorum
özlemek sevmekten daha çok ağır basıyor
ara sıra kendimi de özlüyorum
susarsam siliyor hayat en güzel renkleri
konuşursam siyah oluyor her taraf
an ve an ölüyorum oracıkta
gülüşe asılı kalmış bir hüzün gibi.




Yaşamın en kıyısına ilişiyorum
tekrara dönen bir saatin lanetine ağlıyorum
usanmıyorum yalvarmaktan
ben senin iklimine göç ediyorum
avcumun içine sığmayan umutlarımı tutmaya çalışıyorum.




Uzak şehrin başka dilde yaşayan insanları
çaresiz değilim yemin ederim
anlamak ağlamakla başlıyormuş hayatı
mehtabın yansımadığı bir kan gölünün kıyısında.







12/06/14-10:45