Aklımın Köşeleri

Saat yirmi üç otuz üç
Cumartesi günlerden
Bilgisayarımın başındayım yine
İçimdeki boşluğu serdim dört duvara
Anlamsızca tuşlara dokunup sildim
Aslında ben gibiydi duvarlar
Yalnız, huzursuz
Tanıdık geldi her yan
Gözlüklerimi takıp baktım, benmişim
Her yanıma sensizliği sermişim

Özlemek bu olsa gerek
Her haline hasret duymak
Ve
Ve uyanıkken de hayaliyle uyumak

Gözlerim arıyor, kulaklarım arıyor
Dudaklarım gülümsemeyi unutacak gel
Umutlarımı yollara düşürdüm
Rüyalarımın boynu bükük
Hayallerim yollarda kalacak gel

Kim yazdı seni aklımın her köşesine
Nereye dönsem sen varsın
Nasıl sevmişim seni hayret
Bu kadar da olmaz
Aklımın her köşesinde sen varsın

Geleceksen gel artık
Yoksa kovacağım bütün köşelerden
Korkarsın
Desem de inanma
Çünkü sen orada hep olacaksın