Aklın Yolu Aykırı

Eli öpülesi şiirim;aklın yolu aykırı...

Eğer yüreklendirilmişse candan içeri
Öğret derim zaafımdan ziyade
'Ruhuma' yaklaşıp yokluğu gülüm!


Değerlendirirken hayal-meyal
Tazelenir şair belleğim
Sonuçta tuta tuta gelir
İçinde ağlatsa da güldürse de
Yarını oluvermek hazmedemediklerinin

'Ona sessiz zamanlar da tanı '

Yaşamda aslında hepimiz dört eşliyiz
Değil midir ki
'Vücudumuz' sahip olduğumuz
Öldüğümüzde bizi terk edecek
'Servetimiz ve statümüz'
Onlar da başkalarına yar olacak
Ya 'ailemiz ve de dostlarımız'
Kalacak uğurlamalar içinde
Nazari yaşlı gözlerimiz


Bu yüzden;
Hazla söyle, nazla söyle
Fakat fazla söyletme sen sen ol
Unutma 'öğütler verilmez aşksızlara'
Gönül nice dolana

Alır demi hayat her bir şeyi
İnadına coşkuyla ister
Senide benide seyretmekle
Götürür kendi bilinmezliğine



Gördüğün gibi yanılmayasın diye;
Gökyüzü aşkı anbean tenhalaşmakta
Verdiği-veremediği
Aldığı-alamadığı her şey için
Dilerim dilimden geçerim de
Yüreğinden geçmem gayrı


Öğretilmiş beyne utanç
Oysa doğrulup devrilse de eğil/inmeyeceğini bilse
Ne çok uğultulu kalabalık içim

'Bu sefer oyunu kendin kur' der mi ki acaba?

Birinciler ve ikinciler
Günlerin kulaklarını tıkayanlar
Yoksa yerinde sayanlar mı diyecekler
'Yaklaştık da ne zaman uzaklaştılar
Kendilerini ne zaman kaybettiler'
Garibime gider bu anekdotlar!

Aşk 'bende, onda, şunda' n'eyledi?
Olu vermiş hayat dersim
Ki kime ne dersin

Aklın yolu hep bir aykırı!

Meğer diyemezken bir elveda
Gel gör ki tarta marta yazılmış
Binlerce eksik zerrem anlayamadığın