Akrep Isırığı

Adın, üç harfine kesik attı, kanadı içim
Verdi dudaklarını sigara ateşe,
Kapandı duvarlar
Deniz kuşlarına karşı.
Kan dumanı yuttu
Döküldü kuruyup ruhum,
Sarsılarak dışım,
Düştü... Kaynayan su gölüne.
Çürüdü dünya
Çürüdü ağrılı ömrüm, zehrin dilinde
Tutamadım kendimi
Ardım baktı, gölgeme
-Kalan-
Akrep ısırığı.




Adından tek ayet çekip
-Öptüm-
Ellerimde koca bir boşluk
Kasımpaşalı o çocuk gibi yaşlandım biran
Tiner kokusuna borçlandı ciğerim
Kalbim buruş, buruş.
Ahir zaman ocaklarında kül kemiren iki delinin
Tırnağıyla mezar oyan anlayışı gibi,
Özgürlük fikrinin akordunu bozdum
Kedi yumağına maskara mutluluğu
Besteleyen ozanın sesinde.

Zulâ...
Rüzgâr olacaktım, serçe ıslığında kıyına çarpan,
Uyuyan ağacın kavuğunda,
Uyanan kundak eşiğinde
Belki;
İlk kurşunda toprağa şehit düşen uçurtma kanadı.
-Kalan-
Ceset teri,
Bir de akrep ısırığı.




Sakladım, adından dört harf
Küstü cennet, kıskandı cehennem
Çıldırtan mahşer suskunluğu
Tükürdü yüzüme,
Baktı amelime,
Dedi; ?'Boş kalmış şiir yaz''
Gitti elim cebime,
Gitti, gözüm yüreğime
Dedim; Sevene küfür yakışmaz!
Döndü sırtım çehreme
Döndü dünya intihar güllerinin tepesinde
Zulâ... Sakata çıktı hayat
Vuruldu kafesinde
Kaldı insan, kaldı geride
-İzi-
Akrep ısırığı.



Adın, üç harfine kesik attı, kanadı içim
Kan yandı.