Akşam Ki Ne Akşam

Soğuk,taba gökyüzülü bir akşam...
Ondan izler görüyorum.
Onu soruyorum,onu sayıklıyor
derinden bir ses.
Aslında onu
saklıyor,kaybedeceğini sanıyor.
Kuşkusuz, düşman kesilmiş,
ruhum ondan buz kesilmiş.
Yaklaşacağımı dahi görse
bulmak bir yana,
hali hazır yutmaya adamış kendini
kara delikten gövdesini beni.
Akşam sahip çık avare oğluna!
Bir acayip, koparmış bir parçamı benden.
Oğlun kötülük,kin,haset...
Rüzgârınla yalana, vur tokatı yüzüne!
Bıraksın artık yarı beni.
Onun yüzünden oldum ıslak bedevi.
Eh! Sonunda terbiye edebilmişsin,
koymuşsun düzen, vermişsin nizam.
Çünkü onunla yaşadığım her akşam,
akşam ki ne akşam!