Akşam Sabah Barut Cancazım

bak
yüreğimin kökü mermi
boş kovan
akşam sabah barut cancazım...



anla beni 'al yazmalım' deseydi
böyle olmayacaktı hiç bir şey anlasana
göğüs göğüse bir yaşamın tahribindeyim
-bir kelimeye bin anlamı yüklediğim zaman
çocuklukla başlıyor bi bakıma
çabamda azgın nehirleri aşmak için tepetaklak
böyle içinden çıkamadığım adımda panik atak
anla kim yırtıcı kuşlara yenikliğimin sebebi
sırf ''benim gibi olmasın'' dediğim binlerce çocuk var
felsefecinin dediği gibi ''yutkunup şaşıp kaldığım ''
zamanla kırılacağını hatta sayılmayacak kadar
zamanın bir kanasçı gibi olacağını anlayamayan
helak olan onca mukaddes öyle çok ki
masum ritme ses telleriyle uzanmak kolay
fena ellerde ''vay halim'' diyemeyecek kadar çocuk
hele hele bizim ellerse o eller...



zaman diyorum şimdi ne işe yarar
ne sarı saçlı ne de mavi gözlü hayat
her anlamda ruhum mengenede say
bana sessizliğin kazandırdığı uçurum
beyaz sayfalarla bir harekâtçı gibi boğuşmak
hayatı idame için nereye kaçsam
imha saydığım anılardan nasıl kurtulsam
böyle olmamalı boğazımda takılı kalan yaşam
bu olmamalı Özdemir Asaf'ı okumak
ağırlık olmamalı gözkapaklarımda
hafife alınmış çocukluğumdan arta kalan
ölene kadar da küs yaşanmıyor ki
ey hayat yok mu kırmızı dosyan
''beni saklasan''
bu olmamalı ruhumun derinliğinde ki kuram
gözüme kayıtsızlığı gece kondururken
gördüğüm bir çocuk başa sarıyor telleri
uzatmamalı insan dediğin ağlamamalı geceler boyu
tükenmeyen sonsuz karanlık var say
hani değişmiyor şafak
tabii hiç akla hayale gelmez yuvası dağılmış serçenin akıbeti
kimler bir hayvanın yerinde olmak ister ki
anla
tamamen -kanatlanıp uçmaksa özgürlük
ben değilim bu yapıtın temeli doğuştan kanatsız çocuk
en kötüsü tutsaklığı yazgıya saymak
kara kara düşünüyorsun cancazım



ama kutsal sayıp ''al yazmalım'' deseydi
kesin değişirdi bu gayr-i nizami düzen
böyle olmazdı hiç bir şey
ah
ahh cancazım
beş vakit kıbleye yakın insanın aklını alıyorlar
korkuyorum yine de ölüme acelem var.