Akşam Sefası

Güneş zamanı akşama devirdi
Günleri sayarak ömür geçti
Son şafağa belki az kaldı
Akşamla gönül de kapandı


Özlem kokan çiçekler
Gönül dibeğinde ezildi
Misk-i amber diye
Sürdüm Gönlüme seni

Akşam olunca kokusuna bürünür
Sefası cana neşe surur olur
Dibekte ezilir, hep ezilir durur
Gündüz özlem kokusu olur

Akşam sefası olur ömre
Gündüzleri soyunur derde
Akşamdan sabaha devrilir
Gün sayarken son şafak beklenir




/Eser/