Akşamı Mahpus Gece

Zaten öksüz
Akşamın avuçları soğurken gözlerinde
O kahpe zamanla didişen öykü

Yok öyle
Geceyi avutan misaller
Yaşın kemale varma vakti, rengi değişirken hele saçakların

Bacaya tüneyen yavru kumru, ecel hışmıdır
Şubat'a yanaşırken o ilk zemheri

Papatya cesetleri
Sevişirken kül dönümlü kelebeklerle
Ölü böcekler karışır sürgün baharlara

Her adım daha yalın
Kaybolurken militan cesareti yüreğin
Sona yaklaşıp, senden uzaklaşmak ve kör edip aşkın o çocuk hallerini

Ve
Vazgeçip ibadetten
Seccadeleri dağıtırken fukara mabetlere
Üfleyerek içilen acı çorba misali, yakarken genzini şarkılar

Son kadeh şaraba hasbıhal
Yaslanıp o sarhoş duvara, ağlarken içimde hüzün
Gözlerimden kaçan efe hallerim

Erkeklerde ağlar oysa
Gömüp başını o üzüm kokulu masaya
Bir yanda istavrit kılçıkları
Bir yanda kadın teninin tespihe sıkışmış kokusu

Çekerken kehribarı
Hasret niyetine
İmamesinde yoksunluk

Tanrı'yı unutan duanın
Yalnızlığıdır suskunluğum

Kırık sandalyede mi bitmeli
Hicaz taksim

Koparırken arşeyi
Ahşap kemanla sevişen yorgun parmakları çingenenin
Bir bahşiş zamanı daha sürer mi o ezgi

Kaç kuruş eder, ederi
Çürük üzüm kokulu masal, detone güfteli bestede saklanan gizemin

Değer misin
Akşamı mahpus geceye
Faslı çığlıklaşırken kuşlarla uçuşmanın

Yıldızlar yakınken hele, ırzına geçip göklerin
Mesela ölmeye...