Akşamın Hüznü

Akşamın hüznü üstüme çöktü
İşte yine gelmedin
Gözlerim yollara takılı kaldı
Postacı kapımı yine çalmadı
Bir mektup göndermeyi
Bir alo demeyi
Yine bana çok gördün
Kalbim yine zemheriyi yaşıyor
Göz pınarlarım
Yine beni dinlemedi
Erkekler ağlamaz derler amma
Ben ağlıyorum
Hem de bir çocuk gibi
Hüngür, hüngür
Akşamın hüznü üstüme çöktü
Yine sensizlik krizindeyim
Duvarlarla konuşmaya
Dertleşmeye
Dövüşmeye başladım
Onlar benim
Kahrımı çekiyorlar
Yumruğumu yiyorlar
Karşılık bile vermiyorlar
Beni hiç üzmüyorlar
Hep dinliyorlar
Hani senin Nöbetçi Şairindim
Hani sen beni
Dünyalara değişmezdin
Hani senin aşkın
Leyla'nın Şirin'in aşkından
Daha büyük daha üstündü
Hani nerede
Ettiğin yeminler
Verdiğin sözler
Hani nerede güzelim
Hani nerede, nerede
Akşamın hüznü üstüme çöktü
Hasret yine damardan girdi
Beynim
Kalbim
Gözlerim
Ellerim
Kalemim
Yine kontrolüm dışına çıktı
İşte yine
Saçmalamaya
Çuvallamaya
Yazmaya başladım
Akşamın hüznü üstüme çöktü
İşte yine gelmedin
İstanbul Kütahya arasında
Üç beş kıta
Dört beş ülke var ya
Aşamadın kıtaları denizleri
Uçakları gemileri
Mutlaka kaçırmış olmalısın
Onun için gelmedin gelemedin
Amma da saçmaladım
Kütahya da deniz yok ki
Hava alanına uçaklar inmiyor ki
Evet saçmalıyorum İstanbul'lum
Sayende ben
On üç bin beş yüz gündür
İşte hep böyle
Saçmalıyorum
Saçmalıyorum

(13.01.2016)