Akşamın Vurdu Yine Yüreğime

Akşamın vurdu yine yüreğime
Yokluğun demlenirken
Raks ederken cümlelerin
Aklıma geldi yine ....

Konuşamaz olduk
Yetişemez olduk...
Yetemez olduk düşlerimize
Ne dilimde ikrar
Ne umudumda diyar

Akşamın vurdu yine yüreğime
Ilık rüzgâr dokunurken
Nemli saçlarıma,
Ağzımda bitmiş bir türkü
Kahvenin son telvesi gibi...

Akşamın vurdu yine yüreğime
Son kurşun bitiminde
Lafının gittiği yerde
Canımı acıttın yine..

Yutkunur konuşamazsın değil mi?
Ulaşılmaz deyip yollara akarsın
Değer mi hiç bu kadar yemine
Çabaların boş, ısrar etme!
Bilmem mi sanırsın bu çıkar hayatları
Bilmem mi sanırsın sahtekâr dünyayı

Niye ağladığımı bilmem mi sanırsın
Neden böyle yandığımı...

Akşamın vurdu yine yüreğime
Ilık bir nihavent Orient inceliğinde
Kuşlar raks ederken
İçimi sardı hanımeli kokuları
Erik ağaçlarının dokunuşları...

Akşamın vurdu yüreğime
En demli çayın gibi
Dönencede kalan aşık gibi...