Akşamlar

Gün başlardı, başlardı akşamlar....

Akşamlar....
Uykumda kımıl kımıl kabusların sureti,
Sıla boynunda ellerim,
Basiretsiz ruh,
Yakut yeşili bir vaha
Ve daha(sı) sayamadığım mübalağalar dolanır aklımda.

Akşamlar...,
Akşamlar bende irkil irkil sarsıntının korkusu,
Alnımda derin nehir çatlakları
Sızar rüyalarımdan gerçeklerime göz pınarı şelalelerim
Akşamlar bende silik-kopuk haşere ordusu,
Yüreğimin çatır-çutur kırıkları
Ruh nefesimde yalnızlık horultusu..

Akşamlar...
Bazen şarap, bazen bir ufak arkadaşa davet.
Nihayet(siz) uçuruyor bedenimi kafamın dumanı
Elimde bir çiftli ki zehir zemberek,
Vurdukça dumanı tüter serseri trenlerimin,
Park ortasında hiç Haydar Paşa olur mu?
Benim kafamda öyle bir akşam ki,
Düşleri raysız olur mu?

Akşamlar....
Sırattan keskin bıçakta olsa, üzerinde yürüdüğüm,
Nesir yapraklarımı büzüştürüp düşürdüğüm zamanlar...
Kalitesiz şair dilimden nağmeler yaktığım,
Donuk, sönük, rengi siyah aralıklar...

Akşamlar...
Matemini tuttuğum eski sevgilinin feryatları,
Sır düğümleri ve naralar...
Ağ düşmüş gözlerimin benzine
Sıfatsız, zamirsiz kalmışım...
Akşamlar bende kimsesiz çocukluğum,
Oyuncaklarımla oyunlara dalmışım.

Akşamlar...
Kabus olur her gece göz kapaklarım ardında,
Bir sinema perdesi ki hiç bitmez bu oyun,
Baş rolde hep korku, oyuncusu serçe yürekli
Titretir akşamlar, ürpertir yüreğimi...