Akşamlar

AKŞAMLAR

Bir hüzün çöker, uzar gider akşamlar
Gün hemen biter akşam oluverir, çöker karanlıklar;
Zavallı yüreğim yine telaşlı yine daralır
bilmem ki bu akşam nasıl biter, sabah nasıl olur.

Sanki gündüzleri yaşayamam akşamları beklerim
Bir hasrettir benimkisi, yaşananlar özlemin taa kendisi.
Adını koyamam nerde olduğumu da bilemem
Alır uzaklara götürür beni akşamlar

Dünya dönmez sanırım kendimi böyle avuturum
Karanlıktır payıma düşen gündüzleri çoktan unuttum
Kimse görmesin beni duymasında
akşamlardır benim yarenim, yanımda olan olmasada.

Derin sessizlikte uzaklardan hıçkırıklarım duyulur
Ağlar gözlerim sonra gözyaşlarım kurur
Acılarım dahada artar azar, kudurur
Biliyorum bu akşamlar bir gün benim sonumdur...

Akşam olunca düşündüklerimle kaybolurum
Ne yolumu bulurum nede durulurum
Tutmasın elimden kimse sarmasında bağrına
Hiç birşeyde gözüm yok istemiyorum
Koskoca yalandan ibraret bu dünya

Akşamın oluşuyla üstüme üstüme geliyor duvarlar
Sonra bir bir hepsi üstüme yıklıyorlar
Kaçmak istiyorum uğraşıyorum kaçamıyorum
Nefesimi kesiyor öldürmüyor ama süründürüyor enkazlar
Herkes yaşarım sanıyor ama bazıları akşamları nasıl? yaşıyorlar...