Akşamüstü

son nefesi de çek cigarandan
sarhoş sandallar çekerken üşengeç küreklerini
son bir bakış bakar gibi bak güvercinlere
ardından hani çekip giden o sevgiliye...

içinde anlatılması tarifsiz hisler mi var
o zaman
yak bir cigara daha
çek derin bir nefes
sonra git otur merdivenlere
güvercinlere yem atan
bir çocuğun gülüşünü yakala
ve bir müddet öylece kal
bırak şehir akıp gitsin alabildiğine
sen cigarana bir parmak vur
ve külleri dökülsün hayallerine
sonra
çek bir nefes daha
bir nefes daha
bir nefes daha derin derin...
ve kıs sesini sonuna kadar şehrin
ve aç sesini martıların
aç sesini iskelenin
eğ başını öne bir derviş gibi
derinlerindeki o şeyi
tarif edemediğin o sesi dinle;
sanki
Neyzen Tevfik gibi,
hani
yanık yanık inleyen o ney' i gibi...

eğ başını öne
el pençe
el almış bir Sufi gibi
takva ile...
yaprak bile kımıldamasın ruhunda
halka halka ol su gibi
bir damla düşmüş gibi ruhuna...
ama
bırak şehir akıp gitsin
sen çek bir nefes daha...
boş ver
içindeki anlatılması tarifsiz hisleri
şairsin sen
söndür güneşi
yak suları
ateşe ver
bırak açık kalsın yıldızlar
açık kalsın dolunay
Galata' dan Kule' ye kadar
bu akşamüstü
İstanbul gibi...


kıs sesini şehrin
içindeki o tarifsiz hislerin sesini biraz daha aç şimdi
ama
güvercinleri ürkütmeyecek
martıları kaçırmayacak kadar
sonra iskeleden ayrılan o vapura bak
ama
son bir bakış bakar gibi
ardından hani çekip giden o sevgiliye...
şimdi
evet şimdi
ver gelsin
o kürdili hicazkar saz semaisi,
işte bak gamzelerindesin
o sevgilinin
ama
deva bulmaz
türlü türlü makamlarda
bu akşamüstü
İstanbul gibi...