Akşamüstü Kahvesi

Bir akşam üstü kahvesinden izlemek hayatı;
İş çıkışı,
Telaşlı topuklarla yürüyen insanları...
Ve önlerine almışlar umarsız başlarını,
Benimse;
Çayım ve sigaram hiç bitmeyecek,
Yelkovanımla akrebim dönmeyecek...

Birazdan yağmur yağacak,
İnsanlar kaçışacak,
Ve boşalan sokakları fırsat bilen yüreğim;
Şehrin yaşlı ve yalnız bir çınarıyla buluşacak...

Yalnız bir burukluk var,
Bir burukluk var!
Geçmiş baharların özleminden mi?
Çayımın tadından mı?
Bilemem...

Kalbimin yüzü gözü buruşmuş;
Huzur evinde 65 lik bir ihtiyar gibi,
Herşeyi bilen herşeyi yapmayan türden,
Seni ölesiye sevip;
Öylesine kaçmak ister gibi,
Özlemin en aptalcasından,
Huzur evlerinde huzur yok;
Gel hayırlı bir evlat ol yüreğime,
Pembe panjurlu Evimizin önünden dereler aksın,
Yaşlanalım seninle diz dize...

Akşam üstü kahvelerinin makus talihi de son bulsun...