Akşamüstü Rüyası

Kaldığım yerden devam edemiyorum kendime.
Biraz çocuk oluyorum, geçmiş sanrılarıyla.
Ve biraz sonra kederin;
Kanlı kellesi ellerimde.

Hiçbir sabahım yok benim,
Ne bir akşamım, ne de bir gecem.
Zamanın dışına itmişler beni,
Kendimi yok yere yitirmişim.

Üşüyemiyorum da, sıcaklığı bilmediğimden.
Hiç sevilmediğimden yalnızlığı da tanımıyorum.
Kitliyorum odaların kapısın hep,
Aynalara bakıyorum.
O beni görmüyor diye, kendimi göremiyorum

Tek bir hatıram yok,
Boş yere yaşıyorum yüzyıllardır...
Hiçbir kalpte sancım yok,
Hiçbir saçta ellerim.
Silinmiş ismim, tüm hikayelerden.
Ben kimseyi, kimse de beni sevmemiş.

Uçamıyorum, henüz koşmayı bilmediğimden.
Bu yüzden kadınların yüzlerine bakmıyorum.
Uyuyamıyorum, içimdeki cesetlerin kokusundan.
Bu yüzden bir akşamüstü çakır keyifken bile.
Aşık olamıyorum

Çünkü ben;
Nereye gitsem, gitmediğim yerdeyim.
Kafama sığmayan bir düşünceyle,
Ben nereye gitsem, yaşam başka yere düşer.
Ne ben dünyayı, ne de dünya beni sevmemiş...