Alaca Karga Ve Mehtap

Kamer dedikleri

Geceleri sitemkâr

Gündüzleri vefalıdır

Günün sonunda

Ah mehtaplı çiçek

Alaca açılınca gözlere

Hüzün sarar gökyüzünü

Kargalar semayı sarınca

Ne de çok efkârli

İnsan varmış dersin ya

İşte o akşamlarda…

…Bir sen bilirsin; neden

Sütun bacaklarınla gelirsin

Buselerini bırakırsın

Alev dudakların dert yanar

Sen böylesin gözümün nefretinde

Seninle daha koyudur karanlık

Üşütür yüreğimi rüzgârın serinliği

Artık gitmelisin, vakit doldu

Tan doğuyor yine… Ah alacakaranlık

Beni sevdiğinde

Hep düşünürüm

Kim bu kadın diye

Sonra biraz daha yaşlanıyorum

Ve beni sevdiğinde

Saçlarım

Tıpkı bembeyaz köpüren denizlere dönüşür

Sen her daim

Henüz gençsin

Bir Afrodit misali

Gözlerin bir trajik tiyatro tadında

Bir mehtap verdin bana

Sigara dumanından sararan

Perdelere sarılı bir kedere benzer

Üzüm yapraklarında

Kırağı ve buzlu göl parlarken

Sen gitmelisin şarap kokan teninle

Artık, vakit doldu

Alaca kargalar kanat çırpar, hadi git

Ben onu beklerim her dem

Solmuş resmini kıskandığın kadını

Sen hadi git, ben beklerim sessizce

ve ıssız

Ömür dediğin nedir ki, geçer gider,…