Alagülüm

?Aklımı sicim yüreğinde uçuşan
beyaz güvercine gelin ettin aşk!'


gamzelerimden aktı bu şehir
gülümsemek vakitlerinde içli
bir yaşamın tahta kapısıydık sıradan
çift kanatlı zamanlara açılan
yalnızlığımız tuz kokusunda


herkes sevemezsin diyorken
ben sonuçsuz bir aşka koşmayı sevdim!


ama geçiyorduk ortasından yalnızlığın
iki kelâm etmeye varmıyordu söz
mesafelerse aşkları kapatan
görmeyen göze sansür ise ayrılık
ne diye bölünüp ortamızdan
omuz veriyorduk aşka?


sen teğet geçiyorken
adam olmuşluğuma karşı
ben sılama anıt yaptım seni...


şimdi çevrilir mi sayfaları ışık hızıyla
kitap bilinip de bir aşkın güncesinin?


oysa ne fukara günlerde hesapsız
öpücüğü oldun dudak sızılarımın
akşamdan akşama deviren kadehi
ve ayyaşlığında yıldızlı bir geceyi
yoldaş yapıp kanadığımız yere
sevişmelerin antik bedesteninde
sıradan manifestosuyduk yordamsız
tüy beyazında bir aşkın...


her şey temizlenir ya zamandan
rüzgâr öpmesiyle dağılır tüm izler
aşk, acı, ihanet, pislik ve talan


bana aşüfte günahlar kalır yalnız...


aramızda eski zamanların gemici düğümü
umarsız bir yaftaya zemin oldu incelip...


alagülüm zevk midir acımın başlığı
ışık yılı uzaktaki sevgiliye soyunmak
umutların dizginli dizelerinde
yaşamak mıdır?
ve çağırmak mıdır çığır açıp lüzumsuz
alagülüm akan yüzüne düşüp
suya bile şükrederek sonsuz...


alagülüm
küçük elime döküldü su boyları
arsızı olduğum düşleri satın aldım inceden
lanet kuru bir ırmağın çocuğuydum susuz
bağrım rüzgâra fukara dudaklar ısmarladı...


öpüldüm ki sür git bilmecem ağladı
ben kendime satıldım üç kuruşa


alagülüm acının şehrindeyiz sonunda...