Alamancılar

Ve herkes
Çoktan terk etmişti kestane boğazını
Üzerlerinde toprak rengi umutlar
Bir köy otobüsüne doluşup
Arkalarında ağlaşıp duran
Çocukluklarını bırakıp gittiler
Meşeme tepesinin en yüksek yerine çıkıp
El sallamak kaldı geriye...