Alazlanmış Duyarlıklar-2

1.

biliyorsun

belki bin kere bozdum tövbemi

gene de gittin

uzun erimli bir kış belirdi göğsünde

serçeler uçmasını unuttu

tuğla tuğla örülürken elem tapınakları

kalemler kâğıtlar külliyen sustu

2.

albümlere bakamazsın

o fotoğraflar ağlatır seni

o fotoğraflarda telâfisi imkânsız ayrılıklar

ölümler saklı

3.

seni nehirlerle kıyaslıyorum

bunu bil, bunu özümse!

kürdilihicazkâr makamında bir şarkısın sen

söylendikçe çoğullaşan

iliğimde kemiğimde

4.

sen

söylemine vurgun olduğum kadın

beni yont!

beni yık!

ve yeniden inşâ et!

eylemine vurgun olduğum kadın

5.

yalınayak koşuyorsun, yumrukların sıkılı

gözlerin sürmeli, kan çanağı kalbin

nereye koşsan bir yılgı keser önünü

keser vicdan âzapları

gaddar adamlar söker senin kıpkırmızı gülünü

6.

benim alazlanmış sesim

senin tarazlanmış sesine eriştiğinde

başka güzel doğar güneş

başka güzel selâmlaşır insanlar

sesim sesinle birleştiğinde

7.

ışıkların sönük gene perdelerin çekili

tabuta benzer bir dal uzanmış pencerene

meğer ne uzun sürermiş kederlenmenin ömrü

anlat onu, anlat onu, balkonunda fesleğene

8.

çağdaş acılardan geçirildin sen

yüzün o zamanlardan yıkılmış mâbet gibi

buna karşın kesinkes savsaklamadın

nerde etkileyici bir aşk şiiri okusan

onu seve-sevine ezberlemeyi

9.

ey sevgili!

gizemli şiirdaşım

seni yorumlamakta pek âciz kalıyorum

olanca kalbimle yalvarıyorum

binbirinci kere bağışla beni