Aldirma...

sevgi öyle ağır birşeydir ki;
ne tacirler satabilir
ne de en hassas terazide ağırlığı ölçülebilir

aldırma...
upuzun bir yolculuktur hayat dediğin
mevsim tanımadan,gece gündüz demeden,
kimi koşarak,kimi düşerek,kimi zamanda
yorgun ve bitap yürürsün tozlu yollarında
bazı an gelir kasırgaya tutulursun ansızın
bazen bahar tutuverir yakandan şaşırırsın
bir cambazdır hayat aldanırsın.
yenmekte vardır sonunda yenilmekte
bazen berabere kalırsın ama hep onun elindedir dizginler

gariptir yaşamak,yaşamla arkadaş olmak
bir baktığında tanıyamazsın kendini aynalarda
simsiyah saçların ağarmış,ellerin titriyor,
hayatın peşinden koşan dizlerinin dermanı yok
yinede küsemezsin hayata,sitem edemezsin
kelimeler,şarkılar eskise de hesap soramazsın
farkına varamadan gelirsin yolun sonuna
bir bilmecedir hayat beş harf soldan sağa

ardından öylece çaresizce bakarsın
ellerini bıraktığında kendini boşlukta hissedersin
gezer dolaşırsın ayağının bastığı yerleri
canın sıkılır,bazen yalnız kalmak istersin
bir gün aklına sevmek gelir
aşık olursun tıpkı gölge güneş misali
hep kovalarsın,koşarsın,çabalarsın ama
bir türlü derdini anlatamazsın
çünkü sen utangaçsın

seviyorum dersin hep kendi kendine
ama onu gördüğün zaman o sihirli iki kelimeyi söylemek
yağmur suyuyla menekşe kokusunun birleştiği
aşk sokağında nefes almak kadar önemlidir
bir alışkanlık olur o sokak yüreğindeki sevgiye
geriye bir tek adın kalır
işte o zaman anlarsın
aşkın adı inadına yaşamaktır

bir gün verdiğin sevgi kadar olgunlaşırsın
bir gün hayatı olgunluğunla yaşarsın