Alesta

Karaya oturmuş bir gemi gibi yüreğim
suların içinde çırpınıyor umutlar
kıyılar rüzgarlı ve tenha
alıp götürüyor hayallerimi
güneşli bir gün gelip geçiyor aklımdan
sözler çalıyorum unutmak istediğim hatıraların arasından
bir bardak suyun kapladığı yer kadar
yerini dolduramayan sözler...

daha bir dilim almamışken yaşamaktan
bedenim kadar yorgun ,gölgem kadar yılgın
bir ömrü elimde buluyorum
önce bir gözyaşı yağmuru
sonra soluk bir tebessüm dolaşıyor yüzümde
üstünü çiziyorum kirpiğimdeki son damlanın
eskimiş bir acının buğusuyla
içimden dışıma doğru bakıyorum
kulağımda martıların sesi
düş mü gerçek mi anlamadığım
ve tenimde yıkanmamış dalgaların kokusu
omuzlarımı atıp geriye
masmavi bir dille
soruyorum kendime...kendime soruyorum
nereye gittiğini bilmediğim
bir gemi daha kalkar mı bu limandan
denizi özlüyorum...denizi özlüyorum ...denizi özlüyorum...

20 Kasım 2014