Alev Alev

Kollarını açmış beni bekliyorsun
"Hadi gel artık" diyorsun
Beni çok özlemişsin
Düşmelerimden kalkarak sana koşuyorum
Sıkıca sarılıyorum boynuna
Özür diliyorsun
"Hayır özür dileme" diyorum
Yaralarım bir özürle kapanmaz
Gözlerinden dökülen bir damla yaşla
Pişman olduğunu belirtiyorsun
Son pişmanlığın fayda etmeyeceğini
Paramparça ettğin bir kalbi onarmanın imkansızlığnı bilmeden
Derinden bakıyorsun gözlerime
Ve acır gibi yokluğunda düştüğüm hale
Üzgün müsün diye saçma bir soru çıkıyor dudaklarından
Bunu gözlerimden anlayamıyor musun?
Ellerimde bir yangının çıktığını hissediyorum birden
Hatırlıyorum bu sıcaklığı
"Ne olur bırakma ellerimi" diyorum
Sürme bir daha gemini başka limanlara
Korkma diye tembih ediyorsun
"Denizden korkarım ben
Dümene elimi süremem bir daha"
Gözlerine kilitliyorum gözlerimi
Ve gözlerindeki alev yüreğimi yakıveriyor
Ne olduğunu anlamıyorum
Yanıyorum,yanıyorum...
Yanmalarım bitmiyor
Okyanus bile bu yangını söndüremiyor
"Yardım et" diye yalvarıyorum
Sense sadece susuyorsun
Sevdiğinin yanmasına göz yumuyorsun
"Susma" diyorum
Susmalarından nefret ediyorum
Ama umursamıyorsun beni
Ellerimi bırakıyorsun ilk önce
Gözlerini kaçırıyor
Benden çok uzaklara doğru dalıyorsun
"Yine mi" diye soruyorum korkuyla
Konuşmayı unutmuşsun sanki
Yine mi gidiyorsun" diye soruyorum ısrarla
Pis pis sırıtmaya başlıyorsun
En sevmediğim haline bürünüyorsun
"Ben aslında hiç gelmedim ki
Seninkisi bir rüya alemi
Ama artık uyanma vakti"
Bana sırtını dönüyor
Uzaklaşmaya başlıyorsun benden
"Hayır!Bunu bir kere daha kaldıramam" diye bağırıyorum
Duymuyorsun
Sadece gidiyorsun
Kısa bir süre sonra gözden kayboluyorsun
Ve ben koyu bir sisin içinde yapayalnız kalıyorum
Çok sonra fark ediyorum
Bunun sadece bir rüya olduğunu
Özlemin içimde kor oluveriyor
Yanıyorsun yüreğimde
Hiçbir okyanusun gücü yetmiyor
İçimdeki seni söndürmeye