Aleyna
Yorgun bakma Aleyna, mührü basma diline
Kapandıkça içine k/ördüğüm hüzün başlar
Yıldızları koparma, tak saçının teline
Atıldıkça dağ olur elemden de sert taşlar
Çevrene baksana sen, hangi çehre samimi
Herkes kendi derdinde, yalan dolan umumi
N'olur affet Aleyna geçmişini okudum
Çevirip sayfaları gözyaşımı dokudum
Kağıttan anılarda ne de çok hüzün vardı
Dört duvara sıkıştım, ahiret bana dardı
Demişsin ki: ' Hayat zor! Nasıl aşarım yolu?
Ben ağlarım elalem sallarken eli kolu'
Sevgi bile menfaat, bunu böyle bilesin
Ne yazık yarar yoksa kaçınılmaz yalnızlık
Öldü artık sadakat bunu böyle bilesin
Ne yazık çıkar yoksa kaderindir ıssızlık
Çok güvenme Aleyna bağlanma tatlı söze
İnanma sahteliğe inmeye çalış öze
Su gibi şeffaftın sen, neden belirdi hüzün
Aleyna! Çöle dönmüş yapraksız, susuz güzün
' Canlanır çorak ruhum, bir damla huzur bulsam,
Gönül mabedimde ben, ebediyen yok olsam'
Derken yürek sayfanda, nasıl da gam dolmuşsun
Cennetin kıyısında bir gül gibi solmuşsun
Yalnızlar rıhtımında bekle ıssız gemiyi
El sallama boşluğa, ne gelen var ne giden...
Şeytan diyor ki çek git, bırakıp da iyiyi
Acaba olur mu ki arada bir yâd eden
Dilimdeki vaveyla koparken yana yana
Hayat güler mi dersin, güler mi ki Aleyna...
Nisan / 2013
Su gibi şeffaftın sen, neden belirdi hüzün
hüzün kardeşidir aslında,
özü bilmek gerek,yazmak gerek
samimiyetle....
kutlarım
sevgiyle kalın...
Sevgi bile menfaat, bunu böyle bilesin Ne yazık yarar yoksa kaçınılmaz yalnızlık.............
hepimizin tattığı elem bu..maalesef Şair'em insanların menfaat üzerine kurdukları ilişkiler kişiyi yalnızlığa itiyor
iç sızlatan , hayat ve insan ilişkileri hakkında düsturları olan bir şiirdi..
tebrik eder, kaleminizden ve yüreciğinizden öperim.
saygımla her daim
Teşekkür ederim Mehmet Ağabey,
değerli yorumunuz için...
Kardelenlere öyle şahidim ki, onlarla iç içe...
Issızlıklarında kayboluyorum zaman zaman, sonra da kendimi bir şiirin bir mısrasında buluveriyorum böyle...
Sevgi, saygı ve dostlukla kalın...
'Ne yazık çıkar yoksa kaderindir ıssızlık'
şiirin içinden cımbızla çıkarıp üstüne roman yazılacak bir mısra...
bir felsefi yaklaşımın donmuş edediyatına böyle kardelen çiçeği gibi açan sözlerin altını çizerek okuymak gerek. Şairin yaşanmışlığı boşa çıkarmayan tanımlı sözleri bunlar...
Neden 'ıssız' kelimesini özellikle kullandı? hoş ve yakıştığı için mi? sesli ve sessiz harflerin çekiciliği mi?
Hiç sanmam;
ıssızlık hangi imge ve betimlemede kullanılırsa kullanılsın o gücü hep hissettirmiştir bana, sıradan bir kelime gibi dursada içinde birden çok anlam ve manaya sürüklüyor bizi hani çömelmemiş de oturmuş gibi...
ıssızlığın karşılığını şöyle biraz sıralayalım: sesizlik yalnızlık terkedilmiş yada hiç gidilmemiş sakin izbe karanlık tenha
kısaca şairin bu dizesini öpüp baş tacı yapmak istemem ama bu mısra beni çok öteledi haddimi aştıysam affola
K.İ. abisi
Bugünlerde aklım da yüreğim de hep sende...
Canım ablam, sen bana Allah'ın lütfusun...
Öyle temiz, öyle narin, öyle sevgi dolu...
Kalbindeki o güzel yüzlü çocuklar varken sana hiçbir şey olmayacak ablam, hiç!!!
Çok seviyorum seni, hem de ne çok,
bir bilsen...
👶
😅
👧