Alfabem Bozuldu Adını Silince...

Ölünce
bir daha yaşama hakkı verilmiyor hiçbir canlıya
odamın duvarlarına acılara meftun içimi boşaltıyorum
asi yanlarımla
hayata gelmeme sebep atalarıma rahmet okuyorum
seviyorum seni karşılık vermesen de
feri kayıp gözlerimle yolunu bekliyorum
yüreğimin broşürlerinde saklıyorum seni yine bu gece
yitirmekten korktuğum sen için
dualar gönderiyorum Rabbime
belki sesimi duyar diye...

Alfabem bozuldu çıkarınca adının harflerini
şiirlerim öksüz kaldı
kalemimden kan damlıyor sızım, sızım yüreğime
hayatla savaşacak kadar umudum kalmadı can yeleğimde
bir damla su arıyorum yangınlara
havada bulut yok
yaşanmışlar üzerinde
yaşanacak yerler inşa ediyorum
kanamasız, ayrılıksız, bekleyişsiz...

Garip bakıyorlar yüzüme
bir anlam veremiyorum
Yüzüme asmadım oysa
içimde sakladım duygularımı
acılarıma bir tebessüm istiyorum
kısa manalı vazgeçilmez...

Öylesine gelmemişim oysa dünyaya
öyle ise neden acılar pelesenk olmuş yüreğime
nerede benim kısmetime ayrılmış bir çift göz
neden her gece sabahı tekliğimle karşılıyorum
yaşam bedel ödemek mi hayata
aklımsa bedel ödemekten yorgun düşüyor...

Annem ölünce unuttum en sesli gülüşlerimi
Bedenim hüzünle sürdürdüğüm hayatın dar sokağında
Sen nerdesin sevdiğim nerelerdesin
seni de mi vurdu acılar
özge aşklar düşünce yüreğine?

10 / 2 / 2011. İst