Alışamadım

Günahsız sevdaların darağacına mahkûm edildiği alemde yaşıyorum
Bazen tek damlaya muhtaçken özüm, bazen seller misali dolup dolup taşıyorum
Zehrin sunulduğu dile kanarken yürek, isyan etmekte ayaklarıma aklım
Kim bilir belki düzene ayak uydurup, gündelik oynaşlara alışıyorum


Öyle acıyor ki sineme aldığım onarılmaz kangren olan derin yaralar
Yedi kat yerin dibine batıyorum, çaresizliğin ağındayken bu aralar
Uyduk dünyanın aksak çarkına, ne mahrem kaldı özde, nede heybemde bir saklım
Kudreti hissederken canda, güneşi tutup yere serebilirim bu sıralar