Alışamadım

Varlığında bakardım gözlerinin içine
Dünyanın güzelliklerini görürdüm gözbebeklerinde
Mutluluğu umudu sevginin sıcaklığını bulurdum
Sanki yüreğin vardı gözlerimin içinde
Yokluğunun acısına alışamadım
İnandıramıyorum kendime gittiğini
Yollarında bir saniye bile ayrılmadı boğulu gözlerim
Yüreğime sensizliği anlatamadım
Hasreti yenmeyi başaramadım
Bilirim mutlusun kendi dünyanda
Bir başkası var şimdi rüyanda
Sen bırakıp gitmelere alışmışsın
Soğuk rüzgarlar esiyor bi çare yüreğimde
Kahretsin yokluğunda yüreğimi ısıtamadım
Tutarsızca sevmişim belki seni
Belkide bu yüzden ruhum isyanlarda
Bir türlü yokluğuna alışamadım

Şimdi kendi filmimi yazıp yönetiyorum
Tek kişilik bu oyunda sensizliği ve yalnızlığımı anlatıyorum
Bir rüyanın içinde uyanır gibiyim
Gerçek hangisi ben nerdeyim bilemiyorum