Alışık

Alışık

Alabildiğince renk renk içinde doğurabilmek yeniden alacakaranlıkta ki gizlenen sabahı
Her dirim kucağında bir ölümü büyütür
Oysa sevgilim korkularımla büyütüyorum hece hece!.. gecenin zifiri karanlığında seni,
çocukların bilmediği çiçek isimlerine benzeterek
Bazen gül,bazen yasemin,bazen de ...

Yaşamın kırılan kavkını,ay zannedip gece
Hayatla yeniden başladı çoğalmaya acılar
Bir/inci anlamında, tarifsiz güzelliklere gidecektik
Bak ip gibi yağıyor ince yağmur, ne için?
Toprağa kendini veriyor,namusunca kimse bir şey demiyor,bu alışkanlık yapmış teslimiyetçiliğe
Gerçi inanan da kalmadı evlilik müessine!..
Sen ki toprak kadar kutsaldın gözümde, yağmur olmayı seçtin, kendince

Alabildiğince
Gökyüzünde
Işık!
Alışacağız
Kahpelik dediğimiz
Her şeye
Veyahut hayatın bir parçası diyeceğiz!

Alışık olduğumuz her şeye!