Alişiyorum

Alışıyorum sana yavaş yavaş
Alışıyorum seni sevmeye
Alışıyorum senle geçen saniyelere
Alışıyorum da sensizliğe nasıl alışırım bilemiyorum
Seni seviyorum sende bir gün gidince
Nasıl alışırım buna hiç bilmiyorum
Aslında ben bunu düşünürken,
Sana daha çok alışıyorum
Alıştıkça daralıyorum
Alıştıkça alışmak istemiyorum
Ben sensiz ne yaparım bilmiyorum
Bilmiyorum işte alışıyorum sadece
Yarını düşünmeden seni düşünüyorum
Seni ve seni hayatım artık sadece sen
Ben o da kim kimim ben
Ben bu soruya sende cevap buldum
17 yıldır bulamadığım bu sorunun cevabını
Ben sende buldum
Çünkü ben kendimi sende buldum
Çünkü sende benden bir şeyler vardı
Alışıyorum sana,
Senin o esmer tenine,
O siyah gözlerine,
O soğuk gecelerdeki
Sıcak gülüşüne alışıyorum
Yürüşün bile değişikti senin
Sen başkaydın benim için
Sen masumdun benim için
Sen ilk ve son olacaksın benim için
Sen benim seni sevdiğimi biliyordun ama
Sana her gün alıştığımı
Seni her gün daha çok sevdiğimi
Ve seni her gün yanımdayken bile özlediğimi bilmiyordun
Bilmiyordun işte...
Ve şimdi 5 yıl sonra
Sen yoksun hayatımda
Alıştığım ve bağlandığım sen,
Tam 3 senedir yoksun yanımda
Ve ben buna da alıştım biliyor musun
Nasıl oldu bilmiyorum ama
Ben sensizliğe de alıştım
Ben seni sensizken de yaşamaya alıştım
Sen bir kış akşamında gittin hayatımdan
Ama söz vermiştin beni hiç yalnız bırakmayacaktın
Bu saçma hayatta
Ama gittin ya işte
Belki istemedin ama gittin
Sen belki sözünü tutamadın,
Ama ben tuttum
Ben sana verdiğim sözümü tuttum
İlkim ve sonum olacaksın demiştim ya
İşte tuttum ben sözümü gittiğinden beri
Yoktu kimseler bu küçük yürekte
Ben 22 yaşında genç bir bayanım
Ve emin ol olmayacak biri daha
Sen den sonra olmayacak
3 yıl geçti olmadı, olmayacakta
Hıh kime konuşursam..
Ama biliyorum duyuyorsun sen beni oradan da
Duyuyorsun sen beni gökyüzünden de

Aslında en çok üzüldüğüm şey
Ecelinle ölmedin ya bu yüzden üzülüyorum aşkım ya
En çok buna üzülüyorum ya (seni seviyorum işte alıştığım ilk ve son aşkım)

23 Ocak 2009 10 şiiri var.
Yorumlar