Alışmak
Bu şiir, 08.04.2025 tarihinde
günün şiiri seçilmiştir.
En başta ürker insan,
Kırılmaktan, yalnız kalmaktan, sevilmemekten…
Sonra bir gün alışır,
Ve işte o gün… en büyük yara açılır içinde.
Alışır sesi çıkmamaya,
Susmaya, görmezden gelmeye,
Kendi değerini küçültmeye bile…
“Ben böyleyim işte” diyerek
Kendini kandırmaya alışır.
Kalbi kırılır,
Ama “olsun” der…
İşte o “olsun” var ya,
Onca kötülüğün kapısını aralayan tek kelimedir.
İnsan, kendine yavaş yavaş kıyar,
Bir gün bağırmaz artık,
Sevmez eskisi gibi,
Güvenmez, inanmaz,
Sadece bakar… boş boş.
Çünkü alışmıştır.
Ve insan, alışınca ölmez belki hemen,
Ama içi mezara döner sessizce.
Sanki, sessiz bir ölümün habercisinde çürüme. İnsan ruhuna nasıl yavaş yavaş yabancılaşıyor.Tebrikler,
İnsan yaşamı boyunca kırılır kırar sever sevilmez gibi çok şeyler yaşar aslolan kendinden vazgeçmemesidir çünkü yaşam bize sunulan en değerli hediyedir kimse için ziyan edilemeyecek olan ve alışır insan dik durmaya cesaretle acılara göğüs germeye
Akıcı, güzel bir şiirdi Kayhan Hocam. Alışmak, hayatımızın bir parçası olmuş. Tebrikler...