Alıştım

solgun yaprakların arasından kayboluyorum
yavaş yavaş
sana açtığım,şu gıcırdayan kapının
arkasında yokum artık
süpürülüyorum,tüm olgunluğum ve yorgunluğumla
çatımdaki kırık kiremitleri
doldur boş varillere
sanırım miladım doldu
hercai gönlünde
topla ne kadar pılım pırtım varsa
ve tüm anılarımla beni koy valizlere
ne kadar sığabilirsem
o kadar varım say
ben gitmeyi de bilirim asaletimle
lakin sakın dönüp bakma savrulurken,son ahvalime
çok üzgünüm
hakkını veremedin
sana bahşettiğim aşkın
canın sağolsun sevgilim
nasıl olsa alıştım ben
defalarca sensiz ölüme.