Alıştım

Bir bebeğin gözlerinden akan

masum su damlasıydı gönlüm

Toprağa düşsem bereket olacaktım

Yağmur mazgalları arasından

lağıma karıştım

Beklentim kalmadı hayattan

alıştım!

Neden hep cehenneme meyilliydi ömrüm?

Belki de Yeşil ve Kırmızıyı ayırt edemeyen

renk körüydüm

Başroldeydi sevdiklerim

Kendi hayatımın dublörüydüm!