Alıştım mı Sana Ne

Demiştim..
Bir gün aniden.
İşte böyle olur insan.
Az biraz ürpertili
Az biraz deli
İşte onun.
SEVGİ denen o gizemin
Arsız bir sarmaşık gibi
Sessizce seni sardığını hissedersin.
Delice atar yüreğin
İzi kazındıkça içine
Kıpırdar dudakların
Alışıyor muyum ne?

İlkyaza alışan
Erik ağacının çiçeğince
Çiçekler açar yanaklarında
Görmesen, duymasan da
O adamın içine düştüğünü bilirsin.
Ve artık;
Ebemkuşağı oluşur
Gönül gözlerinizde...
Ölümü unutturan gülümsemenle
Dersin.
Alıştım mı sana ne?

Ne zaman,
Adını ansan
Onu düşlesen
İçinde kıpır kıpır
Delice el çırpar çocukluğunun serçeleri.
Yatağından taşmış bir nehirdir artık yüreğin
Kutsal bir emaneti taşırcasına
Herkeslerden habersiz
Onu taşırsın
Bir kulak çınlaması sessizliğinde...
Ve dersin
Ve dillendirirsin
Alıştım sana...