Alkış Geri Geri

sırt üstü veya yanca
bir yalanca daha örtündü üzerime
üst odadan ses kaçırıyor eski pencerelerdeki imparator
yaz boyu perdelerin salınışına bakarak
sarılışını kuyulara sallıyordu beceriksiz
girdaplı bir bahçe gelincikler ve sen
kırmızı ışık yüzünden olmalı bu üstümdeki karabasan
söndürmeye gidiyorum
gidemiyorum ağzım içimde emekliyor
biraz daha uzatıp yeniden deniyorum
sezilmemiş kararsızlık ayazında ben denize izin yok

önce en küçüğünden başlıyor alkış geri geri
bitince büyüğüne bırakıyor sessizliğini
daha büyüğüne sıra gelmeden
aynı sesleri tekrar ediyor
en korkutucu yanı da bu
tekrar tekrar ediyor

başını aramaya gitti aynayı bulduğunda
tabana değen ayağını ve kapıyı açan ellerini anımsadı
bakınca o boşluğa kendisine şaka yapılacağını sanıyor
bir zemini olmalı düşüncelerin binlerce değil
korkunca kafasını duvara toslayan bir acısı nihayet

birde ölülerin her şeyi anladıklarına dair söylentiler kavuşuyor odaya
var olmadıklarını düşünebilenler için bir inançsızlık tartısı
ve adalet üstün geliyor
çarpışanların elemlendiği stabil adalet.