Alkollü Şiir

yıpranmış anılar 

tükenmiş umur gibi

hafif bir şeyler alıyorum üstüme

gece de gece gibi değil yeminle

yıldızlar edepsiz birer deniz feneri

(ben yandım bari onlar boşa yanmasın deyip 

masadaki mumlara püf diyorum

hiç ısrar etmeden

küsüp sönüyorlar poff diye

a aa ne ayıp)

rakı kadehinin akustiğine kurulmuş 

diyor ki müzeyyen senar

genc ömrümü çüüü rüttümm

genc ömrümü çüüü rüütttümm

gösküme vura vuraaaa

gösküme vura vuraaaaa

ölürem beennn

öööö lüü rem vayyyy

merak ediyorum 

genç ömür nedir

ömür dediğin ne zaman gençtir ki diye

ne yıpranmış anılar 

ne tükenmiş umur kalıyor

yok oluyorlar pufff deyip hepsi

anlıyorum

meğer 

boşaymış ömür 

bir kuple teessüf

bir kıyım müteessirlik

bir miktar melankoli ve 

bolca allahına kadar isyan alayım 

diyorum garsona

meze niyetine

buyur beyim 

deyip sinir bozucu ve 

sinirli bir tonunda 

elli beşlik ömür koyuyor masaya 

daaankk diye 

densiz 

dank ediyor ve 

aklım başıma geliyor 

yahu bir zamanlar gençtim ben diye

daha hınçla doldururken kadehe rakıyı

girdap oluşuyor 

döne döne

o da ne

benmişim meğer kadehe dolan

hımmm 

ilginç deyip içiyorum 

bir lokmada kallavi kadehi

içime bir sürü mazi doluyor

bir tur

benzemez kimse sana 

tavrına hayran olayım atıp 

sıradaki şarkıya geçiyor o sırada müzeyyen abla

bir ihtimal daha var 

o da ölmek mi dersin 

demesin mi

-yuh artık bu kafayla çekilecek iş mi bu

al bende bi'telaş

al bende bi'telaş 

ama var ya

yok böyle pürtelaş 

ki 

ancak bu kadar oluverirgari

elim ayağıma dolanıyor

ayağım elimle sarmaş dolaş

parmak aramda sigara

bir dikişte içiyorum

kalan ömrümü 

kafam kıyak ve

tesadüf bu ya 

ölmüş annenemin ördüğü süveter geçiyor elime

kıpraşıyor ötem berim

(kuşlar cikcikleniyor gecenin bu vakti

kırlangıçlar fora

yapmayın

etmeyin

yatın

uyuyun 

benzemeyin bana oolum

diyorum

ses yok

meğer benmişim şakıyan

genç ömrümü çürüttüm diye diye)

annemin ördüğü süveteri geçiyorum üstüme

-ohhh! öyle bir hafifleme ki sorma gitsin 

işte 

tam o sırada çoğalıyor  

ense kökümde bir tomar 

tanıdık insan

içme 

iiiçmee

sakın iiiiiiç meeeee

sakın harcama kendini

günah diye

hadiyin ülenn orrdan

genç ömrümü çürütürken ben

siz nerdeydiniz 

deyip 

fondip edip

dikiyorum kafama 

kadehin dibinde kalan 

az buçuk ömrümü 

nasıl olduysa 

ölü annem beliriyor kapıdan

ne işin var ana senin 

hem de tülbentle meyhanede

pardon balkonda 

demeye kalmadan

örtüyor

el işi

göz nuru seni üstüme 

canım annem 

hah işte

esas şimdi tam kafayı buluyorum

(anne 

naaaptın sen yavv

diyecem içimden de

iç sesim uyumuş

yutkunup susuyorum 

içime içime)

zaten öyle bir ısınıyorum ki seninle o esnada 

- üstüme ne giysem bu kadar yumuşayamam

- ne içsem bu kadar sarhoş olamam

- içmesem zaten haram yaşamak

sonuçta sen varsan 

yaşamak yaşamak

sonra uyumuşum 

ya da sızmış 

uyandığımda 

ne anam vardı 

ne süveter 

ne sen

kaldığım yerden devam ediyorum 

yaşamaya 

bu da yaşamaksa

...