Altı Üstü Beş Yüz Lira
Yaşıyorum...
Altı üstü 500 liram var aylık cebimde
Elektiriği,suyu,kirası,yemesi,içmesi...
Çok zor,her ay başı birikmiş borcu ödemek
Çok zor,borç bittikten sonra tekrar ağız açmak esnafa...
Bir köşe başında sabahlamak günlerce
Eve gidememek kederinden
Bakamamak çocuklarının yüzüne
Çok zor sofrada sıcak bir çorbayı görememek
Çok zor iki dilim ekmekle bütün bir gün geçirmek...
Oysa,ölmek te var bu işin sonunda
Oysa gidenler özlem duyacak bana
Oysa..oysa....
Offf...
Oysa aslında ölsem özlemden kimse ölmeyecek
Oysa binlerce of çeksem de olmayacak...
Yeni bir günü düşünmek
Acaba hangi sokaktan döneyim,hangi kaldırımdan geçeyim
Görecekler mi beni acaba oysa hiç param yok ki
Oysa ödeyemeyeceğim ki bu ayki borcu
Ne yapsam?
Ağlasam mı,düşünsem mi öylece?
Offf ne yapsam,ne yapsam?
Yeni bir işe başlasam mı
O da olmaz nerde iş bulacağım ki
Çeksem gitsem mi buralardan acaba
Yok o da olmaz,çocuğum karım ne olacak
Öldürsem kendimi yine olmaz
Yaşasam böyle desem yine olmaz...
Off!
Off,ne yapsam,ne yapsam?
Yaşamak çok zor.Son model arabalarla disko köşelerinde tur atmak gibi bir şey değil yaşamak.Yaşamak,baba parasıyla gününü gün edip eğlenmek de değil.Yaşamak,alın teriyle,helal parayla eve iki dilim de olsa ekmek götürebilmektir...Günlüğü 500 lira edenler yerine,aylık kazancı 500 lira eden ;fakat kalbi sonsuz güzellikler taşıyan insanları bu şiirime konu edinmek istedim.Rabbim herkesin yar ve yardımcısı olsun.
👍Şair seni candan tebrik ediyorum duyalılığın için, olgunluk gösterdin...😙
Zengindim; Evimde iki oda bir mutfak. Aylık 500 bile değildi o günler. Çok çalışırdım, Ben diyeyim 12, sende 16 saat. Sabahın yedisinden Akşamın 9 kadar dışardaydım. Ben Yirmili yaşlarda Asgari bir işte, azami çalışan bir gençtim.
Menü hep aynı Bir domates, iki biber, bir yumurta: Menemen Sabah akşam. Kolaydı, ucuzdu, basitti yaşam. İnsandım temizdim O zaman. Tek lokmam vardı, tek bir gelirim. Karnım doyardı helalinden. Bu yüzden çok zengindim çok.
Bir seccadem Bir ben bilirdim. Ağlamalarım bir çıkış yolu içindi. Herkes gibi bir aile olmaktı ya Çok uzak görünürdü.
Etrafta bir lokma için ne yalanlar Ne düzenbazlıklar varken Ben bir lokma için bir gün alın teri dökerdim. Bir helal lokmaydı derdim.
Ne oldu şimdi; Artık bir köleyim. Maaşlı bir köle, her adımım sayılı Döktüğüm alınterinin katkat fazlasını alıyorum. Ama diyorum ki inan; Eğer şimdi rahatsam, O gönül zengini olduğum Günlerde kazandığımdandır. Şimdi aç açıkta değilsem, Doğru dürüst çalıştığım zamanın meyveleridir Derdiğim.
Bil ki ey dostum, Allah, hiçbir zaman haksızlık etmez; Her yaptığın iş, bir gün dolanır gelir yanına Bu tartı yanlış tartmaz. Her insana çalıştığı kadarı verilir Sakın bunu unutma.