Altin

İnsanlar rüşte erip, buluğ çağı gelince
Gökler damada benzer, tüm yeryüzü gelince,
Katı yürekler erir, ateşlerde sulaşır,
Gönülde tufan kopsa, âşık der ki; gel/ince

Gönül bahçelerine kahır gülü dikenler,
Gülü daldan kopartsa, yara açar dikenler.
Sezginin neferleri tez zamanda ulaşır,
Dikeni iğne yapar, aşk ipiyle dikenler.

Yaralanmış aslana öfke oku çekilmez,
Merhameti olmayan, zulmetmekten çekilmez.
Kendin bilmez nicesi, aramızda dolaşır,
Zaten lütfü olamaz, kahırları çekilmez.

Bir insanda olmazsa arifane düşünce,
Kopar kendi kendinden, hayalince düşünce.
Çör-çöp havada gezer, ona buna bulaşır,
Altın değer yitirmez, çamurlara düşünce.

31.05.2000