Alzaymır

sesin karışıktı
içinde kendimi duyamadım
gözümde nemi biriktirdim
biter diye
sonra ne yaparım diye
ağlamamayı seçtim
unutursun demediler ki
yanlış anlama seni değil
ağlamayı unuttum


kendimi bir haykırışa bıraktım
nasıl dökülürdü saçların omuzlarına
o büyük sessizlikte
çığın çıt sesine verdiği tepki gibi
oracıkta dökülürdü gözlerim omuzlarına
omuzlarında saçların
her seferinde yeni oluşan alfabe gibiydi
bilmezsin ben okurdum onu sırtında
öyle tuttum bağırmayı yanlış anlama diye
unutursun demediler ki
seni değil çığlık atmayı unuttum

ışıkları açar mısın tanrım
kahvaltısı olan bir sabah yazar mısın alnıma
ondan bahsettim diye
dudağını bükme hemen yalnızlığım
bir garip sevdim ki seni
unutursun demediler
seni değil var olmayı unuttum


biliyorum dışarısı çok dağınık
her şey bir çarşaftan ibaret
bebeğe sarınca kundak
üstüne örtünce pike
yere serince sofra
ölüye giydirince kefen diyorlar


sana kestirmesi olan bir cümle olsa
he deyip geleceğini bilsem
saçlarına geç kalmayayım diye saati değil onu kurardım
ama hayal dediğin şey dolandırıcıdır zaten
ondan mı bilmem inadına adımı umut koymuşlar
demediler ki unutursun

seni değil yanlış anlama
sesin karışık
içinde kendimi duyamadım