Ama Bu Şiir Asla

/kapanan göze değsin bir tutam sevgili ışığı
ki şiir olsun geceye
geçerken uğrayan bugün aşk
yarın ölüm...
dfn...bir şair/


her kozayı ayrı ören aşk
merhametin edipsel lisanı ile yazılmış
en edepsiz vurgusu
"bu sondur" diye

ama bu şiir asla

gündüzü kör göze iliştirmiş
dudaksız bir tövbe peşinde ki uçuğun
en küçük akıntı içinde kendini derya sanıyor
ihanetlerin hipnotize ettiği yalanlarla geçen zaman
suyu derinleştirirken
seni dipsizleştirir
sanma vazgeçiyorum

sadece
hatıraların yüzü suyu hürmetine
deniz gözlerimde kalan son parçanı siliyorum

hiçliğinden mütevelli boşluğun
kırılması muhtemel bir kalp için
sanki biçilmiş kaftan
giyenlere de
giydirene de selâm olsun

benim kalbim ebedi çırılçıplak

değil mi ki beni de bir kaşık suda doğurdun sen
belki bir boğumda birkaç eski nefestim
ya da eski bir parçalanma
alamadım alamadım alamadım
hep yutkundun
kendimi senden aldırmadın

yalvar yakar sözlerim
tevekkül ederken gecikmiş bir ihtirasla
benim gecem
senin cinnetin
kendi öyküsünü yüksek sesle düşünüyordu

affet...ahmaklık ettim işte

oysa aşka veda etmiş her ahmak bilir
ağlamak için değil
yalnızlık içindir gecenin güzelliği

şimdi hangi sesle uyanıyorsun
ve hangi seste
yaşam çürümeden bedende
alfabenin son harfi hep sen

ecele şirk koşan bir sefalet mavisi boyayacak
feri sönmemiş bu aşkın
kemsiz gözlerini
elbette bilirim boş vermeyi

ancak hiç dolu almadım ki

kıyametimi erteleyip erteleyip
sevdama yasladın çok zamanlı her acını
ne secde bildin
ne de yemin
her itişinde bizi iflah olmaz ayrılıklara
tabutsuz duasız bir sitem karşılayacak
nasıl olsa araftır her iki cihan da sana
değil mi ki toprak da haram
bütün dünya senin olsun

ama bu şiir asla...


alicengizoyunu
(...isteklerinde olduğu gibi, eylem ve cesaretinde de aynı şey olmaktan mı korkuyorsun...!
o halde güle güle...)