Amadeyim

Ömrüm müsvedde kâğıt,
Ya ıslah et ya dağıt.
Ya parçala buruştur.

Lale değil gül değil
Bu ürkek gönül değil
Sensiz tüm âlem boştur

Kurtar nefsin elinden.
Zehir kusan dilinden,
Onun yolunda koştur.

Sönmeyen ateşine,
Güneşler güneşine,
At bu teni tutuştur.

Öğret onun zikrini,
Fikrini ve şükrünü,
Onun aşkıyla coştur.

Düşünüp ahval nice
Tenhalarda gizlice
Yâri anmak ne hoştur

Koşturup ben ben diye
Meylettirme faniye
Dünya üç beş kuruştur

Hadim dön sevgiliye
Benzet nefsi ölüye,
Sevgiliye kavuştur.