Amalı Bir Aşk Yemini

Ben sevdalı diyardan kuşandım
şimdi yaralı gönlüm
yalın ayak yollara yorgun düştü gönlüm

yürüdüm
yalnızlığımla dolu dizgin yürek sularımda
dağ yamaçları çiçek acarken
baharı kış olan Nisan Yağmurları

gecesi gündüze karışan
engelleri aşan yüreğimle koştum
yoruldum
gözleri hasretine koşarken
amalı bir aşk yeminiydi tutunduğum

dağ taş bayır yürüdüğüm
yorulmadığım tutkulu gözyaşımla
tutkuma bir aşk yemini b/astım
gönlüme bir deniz mavisi yürek sularımla ç/ağladım

ben şimdi bir yerde sabıra kaldığım
heybemdeki düşlerimle
yurdumun en derin kör kuyularında
ülkemin en şanlı
kahramanlığı bir türküyle doluyum

durgun yollara serpilen nergiz çiçekleri
sarmış etrafımı kuruyan dallarda tomurcuklar açtıysa
gönlüme hüzünler dolu sayfalar kokuştu
yazgılar kederime sarıldı her gülüşümde

gözlerim yürürken
senli yollarda alevlenmış bir yürek sesiyle
amalı bir aşkın hikayesine tutunduğum
hasretine sitemler topladığım
kalbime saplanan kırılgan sözcükler kadar
umuda gülüş sardım baharı kış olan ülkemde

birde ne vardı avuçlarımda
amalı bir göze umutlar bağladığımdın yar

11*04*14*