Amara

Ne çok şey söylemek isterdim sana dair;

Ve unutmak,

Senden önce söylenen, tüm sözleri Amara

Kalbimin dili olsaydı eğer;

Kendine bilenirdi bunca yıl Firkat-i Nâr'ın'da,

Sessiz sedasız y'andığı için.

Her gün bir sela okunurdu Amara bu şehirde

Her gün bir tabut taşınırdı omuzlarda uğruna

Bendimi yıkayan yağmurlara anlatırdım da seni

D'inerdi gökten bir medet

Zemzem bilirdim içtiğim aşk-ı zehr'ini

Şifa bilirdim

İçim oyula oyula

Etime kazınan bu elzem kederi

Ahh Amara

Ne çok şey söylemek isterdim sana dair;

Ne kalem yeter seni yazmaya

Ne k'ağıda sığar hayalin

Ne de

Nefesim yeter haykırmaya adını

Secde Secde

Kıyam Kıyam

Ayet Ayet

Adını anmak düşer b'aht'ıma Amara

Kuytu köşelerde

Kanlı bir gömleğe özene özene

Sükut eylemek düşer

Olur da bir yerlerde

Bir yetimin yüzünü güldürmüşümdür.

Hani bir kuşun kanadına,

Şifa olmuşumdur.

Olur ya hani

Amin deyivermişimdir bir Meczub'un duasına

Yüzü suyu hürmetine bir öksüzün

Yazılırsın silinmez yazgı ile sine-i kadere diye

Beklemek düşer

O vakit

Şiir susar

Dirhem dirhem işler içre vuslat

Arınır ruhum

Tüm dünyevi hezeyanlardan

Avuç içlerimde birikir şükürler

Mevsimini bulmuş iklimlere döner gönül mülküm

İşte sabrın sonudur o selamet

Ciğerlerimi dağlaya dağlaya

Yüz yıllık bir hasretle

Adını haykırmak düşer Amara

Adını haykırmak düşer.!

.

.

.

Ruhu Azade