Amcam Tipli Şair

ahşap merdivenden tırmanır
amcam tipli şair
kepengini kapatır tavanın
ellerinden kanlar damlaya damlaya
masasını bulur
kağıdı kalemi de hazır
kana batırır dividi
ha babam yazar

pencereden sokağı gözler
boğazın bir tutamını izler
ama ne şiirler dizdi o kadarına bile
peki bu adamı kim dinler, kim okur
bir tek mendebur sokak kedileri mi bilemem
henüz ölmedi ki

arnavut kaldırımları
dizilmemiş de
sokağa serpilmiş gibi sanki
bazı taşlar yerinden oynamış
bazıları çıkmış gitmiş özgürce
kimi taşlar da kırık
sebebini sormaya korkar
ilham bu taşların altında galiba
belki de o taşa sarılıp gitti
gitti de ben sezmedim, diye düşündü

cevizci recebin keli
tepeden bakınca daha bi' kelmiş
karşı apartıman yıllardır boş
içindekiler muhalifmiş dediler
bir gün baskınla toplamış atmışlar kodese
o yüzden kimse oturmazmış buraya
ne kadar korkağız

ne kadar korkağız
işte ilhamın kapısını açacak anahtar
korkaklık
aldı kalemini eline
dividini, kuş tüyünü ya da scrikss'ini
meşrebine göre artık
her neyse
başlık satırını boş bırakıp
başladı kağıdı çızıktırmaya

"
korkağız külden bile
elimiz bükümleyegörsün
hemen asarız suratlarımızı
beyazların yanına, çamaşır ipine
ulan ib*ne

korkağız dilden bile
bir küfür duymayagörelim
hemen kısarız sesimizi
tüpün ateşi gibi en dibine

harla kardeşim harla
korkarız biz olmuş bitmişten
ateşten öte külden bile.
"

her şiirin üstüne bir cıgara yakar
derin bir of çeker
iner gıcırtılı merdivenden
açar dükkanın kapısını
dizer tezgaha şiirlerini
vira bismillah.