Amenna

Sen yine de aldırma bana
Kitap sayfalarında unutulmuş kuru bir çiçek say
Kokusuz ve renksiz ve şekilsiz
Say ki;
Alacasından kan damlatan bir gece
Bilmem kaçıncı kez tutulmuş güneş
Soğuk ve karanlık ve ıssız
'Biraz kül, biraz duman'
Cenaze içinde can
Biraz da hezeyan
Say...

Say işte sevgili
Say ki,
Sözüm salkım saçak dökülsün
Yüzüm bölük pörçük yıkılsın
Günahlarım sevaplarımın katili olsun yine
Zehire müptela, zıkkıma aşina
Göze mil, kulağa kurşun olsun
Varsın bu şiir de böyle olsun
Sen yine de aldırma bana
Çekme sakın ellerini üstümden
Sessiz sedasız olur benim iç çekişlerim bilirsin
Aldırma boynundaki çığlığıma
Biraz hüzzam, biraz nihavent, biraz segâh,
Çokça mahur
Say...

Sen yine say ki;
Gölgem bıçak çeksin yüreğime
Bütün tuzları benim yaralarım tüketsin
Nasılsa bir türlü çözülmüyor
Boğazımdaki doksan dokuzuncu düğüm
Hangi 'yakın' bu kadar uzak
Hangi mısra koyak
Ve hangi şiir sığınak
Hangi sonbahar böylesine kızılca kıyamet
Kimde görülmüş bu sadakat
Bu alabildiğine sükûnet
Bu ram oluş ve bu biat
Varsın olsun,
Sen yine kifayetsiz
Say...

_/__
Ben ki;
Hiçbir kapıdan geçemeyen
Levh-i mahfuz'dan kovulan adam
Vuslatını ahirete saklayan...
Bütün yazdıklarıma inat
Yine de aldırma sen bana
Kahrına da lütfûna da
Amenna! ! !