An

içime koydu
son sözü suçluydu
eydi başını
yıkıldı geceye
hiç bir adımından öncesine yetişemdim
gitti

kaldırımlar yağmurlu pabuçlarını giydirmişti
ıslaktı ankara
yasaktı şehrin girişleri
tenhalarda yaşayan kedi için bile
zor bir geceydi

birinin yere mıhlanan damlası
ellerimi çektiğim anla
ona bıraktığım sessiz bir damla
düştü bir eşiyle
hızlı ,umarsız, dağınık ve yağmacı
bıraktım ellirimi, bıraktı ellerini


bir başına kalan
sular çekilmiş yere
gitmeler ardına bakılan
sözler perişan, ışıklar umarsız
caddelerde kaldırımlar duyarsız
son bakışına elvada
hoşçakal sevgili,,,